Jest takie miejsce, w którym cisza brzmi potężniej a czułe pocieszenie otula szczelniej.
Wędruję do tego miejsca w medytacyjnej podróży w głąb siebie. Czasami wiem, że jest tuż tuż, ale patrzę jak przez szybę na jego krajobraz nie umiejąc się tam dostać, choć wydaje się tak blisko. Czasami się w nim osadzam na dłużej, bywa też, że zapadam się głębiej. Bez strachu, bo tam nie ma otchłani. Chyba że otchłań miłości.
Tam przestrzeń jest łagodna i bezpieczna. I to się po prostu czuje, nie potrzebując sprawdzać. To się wie, nie potrzebując pytać. Odwieczny spokój, kraina bez horyzontu, obecność bez granic, bliskość bezwarunkowa…
Oddech w tym miejscu nie jest mój, a jest doznaniem wszystkiego i wszystkich, jest falą życia. Troskliwe ciepło tego miejsca jest jak matczyne tulące ramiona. Miękkie światło tego miejsca jest jak pomgielny poranek nad jeziorem. Czystość tego miejsca jest świeży śnieżny puch w górach. Rześkość tego miejsca jest jak beztroski taniec w letnim deszczu. Lekkość tego miejsca jest jak latawiec dryfujący po niebie w piękną pogodę. Energia tego miejsca jest jak promienny uśmiech szczęśliwego dziecka. Zapach tego miejsca jest świeżo skoszona trawa – delikatny i subtelnie kojący. Każdy element tego miejsca, który mógłby być gdzie indziej kiczem z wakacyjnej pocztówki, tu jest tęsknotą za Domem. Pełnią świadomej obecności.
Z tego miejsca widzi się, odczuwa i podejmuje decyzje inaczej. Cierpliwości trzeba, by do tego miejsca dotrzeć… Wytrwałości i wiary, że ono istnieje. W każdym. Odsłaniania kolejnych warstw, oswajania kolejnych etapów wędrówki, wybierania tego, na co kieruje się uwagę i pozostaje z nią, a czemu pozwala się po prostu być i nie lgnąć do tego, gdyż niepotrzebne lgnięcie zatrzymuje w drodze do Domu.
To miejsce każdy może w sobie znaleźć. Bo każdy je ma. Z niego wychodzi i do niego wraca. Miejsce wolne od oczekiwań, dążeń, starań. Wolne od ambicji czy urojonej publiczności. Zapraszające do prostego dobrego życia. Otwarte na radość, miłość i wdzięczność. Na cud życia.
„Prawdziwe szczęście polega na czerpaniu radości z prostego cudu życia”.