Nadmierne przejęcie się własnymi wyobrażeniami o sobie czyni nas głuchymi i ślepymi. To tak, jakby z kapturem na głowie stać pośrodku wielkiej łąki pełnej polnych kwiatów albo z zatkanymi uszami znaleźć drzewo pełne śpiewających ptaków.”

„Pędzimy przez życie zaabsorbowani szukaniem coraz piękniejszych widoków, coraz doskonalszych brzmień czy bardziej wzniosłego stanu umysłu, nieświadomi, że wystarczy się zatrzymać w środku tego chaosu i rozejrzeć wokół. Ujrzymy wtedy, że stoimy w środku świętej mandali.”

„Wiedząc, że dzisiejszej nocy stracimy wzrok, ogarnęlibyśmy tęsknym spojrzeniem każde źdźbło trawy, każdy pyłek kurzu. Po raz ostatni przyjrzelibyśmy się temu, co nas otacza: chmurom, kroplom deszczu, tęczy. Gdybyśmy wiedzieli, że jutro ogłuchniemy, każdy dźwięk stałby się dla nas skarbem.”

Pema Chodron „Nigdy nie jest za późno”

 

Nie doceniamy. Nie korzystamy. Przejęci sobą i rozwarstwianiem kolejnych warstw skupienia na sobie. Wypełnieni oczekiwaniami i pragnieniami. Ogarnięci chęcią wyrównania rachunków. Paranoją posiadania. Udowodnienia racji. Definiujący i kategoryzujący. Poważni, sztywni mentalnie, nieobecni w swoim cudownym ciele, bez kontaktu z sercem. Ludzie uwikłani w neurotyczny galimatias: ja, o mnie, ze mną, dla mnie, przeciwko mnie, moje… tańczymy czy podrygujemy na smyczy ego.

A życie płynie niebywale swobodnie obok wartkim nurtem. Za nic ma nasze starania i kontrolne roszady. Jest dostępne ze wszystkim, co potrzebne. Jest przychylne, gdy się z nim dostroimy. Częstuje tym, za czym głęboko tęsknimy. Jest obfite i różnorodne: gdzieś kiełkuje, gdzieś rozkwita, a jeszcze gdzie indziej zrzuca już dojrzałe owoce. Zawiera wszystko i dzieli wszystkim. Łączy nasz mikro świat z nieskończonym kosmosem. Aż się prosi o zaufanie. Zaprasza.

A gdyby tak, jak Nasza Własna Życiowa Historia, uwodziło nas samo życie… w każdej sekundzie zachwycało i rozczulało swoim pięknem, siłą i nieskończonością odmian? Gdyby wzruszało przywilejem bycia w nim i działania?

Bezcenne życie – przecież mogło się Tobie nie zdarzyć. Czy umiesz z wdzięcznością przyjąć ten dar i go nie zaprzepaścić? Każda minuta, każdy jeden dźwięk i widok, smak i doznanie – otworzyć się na to. Doświadczyć, być jak najbliżej.

Co cennego znajdujesz teraz w kontakcie z życiem?

Co chcesz zrobić ze swoim jedynym niepowtarzalnym życiem, by żyć swoje życie z godnością, frajdą i lekkością?

Zanurz się i płyń. Bogactwo jest w chwili, która trwa.

2 komentarzy do “Gdy Nasza Własna Życiowa Historia tak nas uwodzi – wokół płynie życie…

  • Jurek

    Przepiękny tekst. Kwintesencja tego czego szukam. A najważniejsze to stwierdzenie ” że nigdy nie jest za późno”. Chcę iść tą drogą.
    W tej chwili i zawsze. Niech nie zabraknie mi siły i wytrwałości

Napisz swój komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *