PorozumieniE bez Przemocy

Komunikacja

Opinie uczestników

„Warsztaty ciekawe, aktywizujące, pełne wartościowych dyskusji.”

„Warsztaty poprawiły jakość mojej komunikacji i złagodziły ją.”

„Bardzo życiowe spotkanie. Uczyłam się „zarażając” ciekawymi historiami, ćwiczeniami na wielu konkretnych przykładach.”

„Szkolenie prowadzone przez super człowieka. Dziękuję :)”

„Podobał mi się profesjonalizm trenera, ćwiczenie na przykładach, adekwatne wyjaśnienia do omawianych sytuacji.”

„Nareszcie szkolenie, na którym dowiedziałam się czegoś nowego i nauczyłam konkretnych umiejętności niezbędnych w życiu."

„Miła atmosfera + konkretne informacje = sukces tego szkolenia.”

„Bardzo praktyczne zajęcia – jestem usatysfakcjonowała i zainspirowana.”

„Lubię się uczyć w atmosferze spokoju i bezpieczeństwa. I to dostałam od Doroty.”

„Wspaniała prowadząca! Inspiracje opiera na przykładach. Te zajęcia „żyją.” "

„Z dużą radością uczestniczyłam w tych zajęciach. Zabieram stąd wartościowe i ważne treści do wykorzystania w pracy i w życiu.”

„Trener najwyższej klasy – wysoka kultura osobista, ciepło, życzliwość i umiejętność przekazywania wiedzy. Uświadomiłam sobie wiele spraw, których nie byłam wcześniej świadoma.”

„Szkolenie i jego treści przerosło moje oczekiwania. Sens i wartość przekazywane są w bezbłędnie trafiający sposób – do serca i głowy.”

„Otrzymałam konkretne narzędzia do pracy nad swoją komunikacją. Teraz zamierzam to regularnie i dogłębnie ćwiczyć.”

„Olbrzymia przydatność proponowanych i wypracowanych rozwiązań.”

„Trener ma bogate doświadczenie i dlatego jest wiarygodny. Autentyczność wzbogacała przekaz merytoryczny.”

„Wspaniałe zaangażowanie grupy i trenera. Dobrze zainwestowany czas.”

„Jestem wdzięczna za to, co dostałam. Wiedzę, ciepło, wsparcie, pomysły. Na pewno skorzystam!”

Więcej o Porozumieniu bez Przemocy

Porozumienie bez Przemocy (Nonviolent Communication) to model komunikacji stworzony w latach 70-tych XX wieku przez dra psychologii Marshalla Rosenberga, który zauważył, że źródło konfliktów leży w języku, jakim ludzie się posługują na co dzień. Większość z nas jest uczona szukania przyczyn swoich niepowodzeń i problemów w innych osobach. W procesie wychowania i nauki w szkole jesteśmy stale poddawani specyficznemu językowemu treningowi społecznemu w stylu: „to przez niego”, „oni to zrobili”, „ona jest winna”, „ty zawsze, nigdy…”. Rozmawiając, głównie bazujemy na oskarżaniu, krytykowaniu, wytykaniu błędów lub tłumaczeniu się.

Rosenberg zauważył, że prawdziwy kontakt z innymi ludźmi i z sobą samym osiągamy w zupełnie inny sposób – skupiając się na mówieniu o uczuciach i potrzebach. Zaproponował model 4 kroków opierający się na tym, co obserwujemy, co odczuwamy, jakie potrzeby chcemy zrealizować w kontakcie z drugą osobą, i o co ją prosimy podczas interakcji. Wyszedł z założenia psychologii humanistycznej, że potrzeby ludzi są uniwersalne i wszyscy potrzebujemy np.: bezpieczeństwa, miłości, bycia ważnym, usłyszanym… a różnimy się znajdowaniem sposobów na zaspokojenie tych potrzeb.

Model Porozumienia bez Przemocy jest niezwykle transformujący w budowaniu relacji, rozwiązywaniu konfliktów czy motywowaniu. Łączy postawę asertywną i empatyczną – szczerość i otwartość z troską i ciekawością. Jest skuteczny nawet wtedy, jeśli nasi rozmówcy nie znają tej metody – bo podczas rozmowy możemy korzystać z umiejętności tłumaczenia ich oskarżeń na „komunikat porozumieniowy” rozpoznając potrzeby stojące za oskarżeniami, np. „Ty mnie nigdy nie słuchasz!” – „Chciałbyś porozmawiać i brakuje ci tego?”, „W ogóle nie mogę na ciebie liczyć!” – „Chcesz być pewny, że otrzymasz pomoc, gdy tego potrzebujesz?”

Mówi się, że Porozumienie bez Przemocy jest proste, ale nie jest łatwe. Głównie z tego powodu, że takich wyrafinowanych narzędzi komunikacyjnych używa się w sytuacjach o wysokim napięciu emocjonalnym, gdzie każde słowo, ton głosu i mimika mają znaczenie. Efekty PbP są jednak spektakularne. Pojawiająca się głębia i autentyczność kontaktu powodują, że dla wielu osób Porozumienie bez Przemocy przestaje być tylko modelem komunikacji, a staje się stylem życia. Filozofią uwzględniającą wzajemny szacunek i godność każdego człowieka. Pomaga budować życie prywatne i zawodowe w harmonii ze sobą i innymi. Uczy zarówno dbania o siebie i stawiania granic, jak i świadomego uważnego słuchania tego, co ważne dla innych ludzi. Uczy szukania rozwiązań biorących pod uwagę potrzeby każdej ze stron.