Wieczór, godz. 20.00, 11-latek wraca z treningu piłkarskiego. Świetny nastrój, bo świetnie grał i w ogóle jest dziś świetny, uważa! Przed treningiem grał na telefonie i też wygrywał. Seria sukcesów. Teraz tylko kąpiel, kolacja, wspólne miłe pogaduchy, czytanie lektury i spać.

Taki obrazek, gdzie życie płynie wartko, a radość jest na pierwszym planie. I gdy robi się 20.45 między jednym a drugim gryzem kanapki w towarzystwie pachnącego pokąpielowo syna, dla zasady przecież tylko, mama zadaje pytanie, które zmienia wszystko:

– A do szkoły nic nie było? – w jej głosie słychać oczekiwanie na potwierdzenie.

– Spraaaaawdzę, wieeesz…. – odpowiada jego obudzona niepewność.

– I…?

– Coś jednak było. Zadanie domowe z matematyki, klasówka z biologii – to na jutro. Jakieś wypracowanie z polskiego i taki wiersz na pamięć – na pojutrze. I ta lektura, wiesz, co ją czytam i mnie nudzi…

– Jest 21.00, a jutro po szkole idziesz na urodziny do Maksa, więc jaki masz plan? – mama liczy na genialny i … realny pomysł.

– Matematyka teraz, biologia zaraz, wiesz jestem bardzo dotleniony po treningu i wypoczęty po kąpieli. A o wypracowaniu będę myślał na brudno podczas urodzin, a spiszę na czysto po powrocie. Wiersza nauczę się jutro rano, obudź mnie o 6.00.

– Mam w czymś tobie pomóc? Choć chcę, byś wiedział, że pytam niechętnie, bo…

– Po prostu się nie denerwuj i zrób mi rano jaglankę, bo mówiłaś, że jest zdrowa dla mózgu, ok?

O 22.07 mama słyszy entuzjastyczne:

– Na dziś skończyłem! Zobacz jaki mam wpływ na sytuację!!! Jak chcesz, to możesz mnie przepytać. A tak w ogóle to dziś dostałem 6 z historii więc jutro może być gorzej, żeby się wyrównało.

– Nie chcę cię pytać, jest późno, chcę byś szedł już spać.

Następny dzień 6.00 rano mama budzi syna:

– Hello, to ta magiczna chwila nowego dnia, choć jeszcze nie świta…

– Tak, wiem – prawie nie spałem, bo czekałem. Daj mi książkę z wierszem i włącz światło. Jestem gotowy do akcji! – odpowiada jak żołnierz w mobilizacji, choć wzrok półprzytomny.

– Proszę bardzo……… – za kilka minut mama dopytuje – i jak ci idzie?…

– ….Mamo, to dziwne, ale ten sen ma większy wpływ na mnie niż ja na niego. Jeszcze troszeczkę muszę się połooożyyyć….

Podczas śniadania, jedząc ochoczo jaglankę:

– Mamo, jak dobrze, że ty ćwiczysz ten mindfulness, bo umiesz się spokojnie zachować i to od wczoraj. I ani razu nie powiedziałaś, że nie pójdę do Maksa na urodziny, bo zapomniałem o lekcjach, a tego się bałem. I nawet nie zmieniłaś tonu, na taki, którego nie lubię, bo wiesz, że wtedy jest trudniej. I jeszcze, wiesz, ja potrzebuję jednak więcej snu. Powinienem chodzić spać o 21.00. No, ale oczywiście nie zawsze…

Wnioski dla mamy:

• Życie lubi mówić „sprawdzam” znienacka, dlatego odporność na sytuacje trudne warto trenować codziennie. Świadomy wdech i wydech bez okazji rozwija rezyliencję.
• Samodzielność w szukaniu rozwiązań przez dziecko sprzyja braniu przez niego odpowiedzialności za te rozwiązania, automotywacji i budowaniu pewności siebie. Warto jednak urealniać te propozycje.
• Dobra relacja i emocjonalne bezpieczeństwo otwierają przestrzeń do rozwoju a nie przetrwania. Czasami szkolna wiedza ustępuje życiowej mądrości i to jest właściwa lekcja do odrobienia.

Wnioski dla dziecka:

• Nie niektóre sytuacje mamy wpływ, a na niektóre nie. Warto wiedzieć, że planując nazbyt hurraoptymistycznie, możemy ponosić niemiłe konsekwencje takiego działania.
• Zauważanie ograniczeń biologicznych uczy zdrowszego trybu życia. Obserwowanie swojej kondycji w różnych porach dnia pomaga dostosować wybierane zadania do poziomu energii.
• Fajny kontakt z rodzicem w sytuacjach trudnych jest wynikiem wcześniejszego współpracującego stylu bycia razem. To pozwala na szczerość, autentyczność, zaufanie i eksperymentowanie.

A jednocześnie zmienne napływają cały czas:

• klasówka z biologii zostaje przełożona, co umożliwia douczenie się
• w pisanie wypracowania angażuje się tata, co ułatwia i przyspiesza sprawę
• wiersz okazuje się być ładny i o mamie więc w tej sytuacji staje się popisem wdzięczności

Nie ma co sobie podnosić ciśnienia, gdy życie samo dostarcza rozwiązań, a iluzja kontroli objawia się na każdym kroku.

Gdy oddech na co dzień, to relacja na długo.